Soğuk rüzgâr esişin yalaz ateş biçimde
Kıvılcımlar döküyor umutlara yakmadan
Sımsıcak sevgileri donduruyor içimde
Karanlıktan kurtulup gün yüzüne çıkmadan
Akışı bu hayatın bazen çölde dondurur
Kış boranı kondurur buzda yürek yandırır
Dört mevsim güller açar bir cennette sandırır
Can evini çökertir duvarları yıkmadan
Yıldızları sırtladım girilmiyor sırlara
Yükleri ağır geldi nuru inse yerlere
Kitap sırrı açıyor aydınlıkçı erlere
Gidip hâdimi olsam kapısında bıkmadan
Irmakları akıttım yüreğim yatağına
Karışmak dilemedim deryalar batağına
Aşka can suyu veren dağların eteğine
Varmak istemiyorum gönüllere akmadan
Namık Özer ERDOĞAN(Âşık CAFEROĞLU),29.5.2015