Ordu'da 1986 yılında bir yol kazısında bulundu

Türkler Anadolu'ya 1071'den sonra geldi söylemi çoktan çürüyüp gitse de 1986'da Ordu'da bulunan Türk balbalı, bu gerçeğin onlarca kanıtından biri olmuştur.

Reklam
Reklam

 

Ordu Pelitli'de yol çalışmaları sırasında bulunan İskit Balbalı, MÖ 1000'de İskit Türklerinin Ordu'daki varlığını kanıtlıyor.

Prof Dr İbrahim Tellioğlu 1986’da bulunan bu bulunan balballa ilgili "Ordu’da bulunan bu balbal Karadeniz bölgesindeki Türk varlığını Selçuklular’la birlikte başlatan tarih görüşünün ne kadar gerçeklerden uzak olduğunu ortaya koyuyor" diyor.

Türklerin anlatılan tarihten çok çok önce de Anadolu topraklarında olduğunun onlarca kanıtından biri de Ordu’da bulunan bu balbal oldu.




Balbal, kısa anlamıyla mezarların çevresine konulan taştır. Bu taşlar, Eski Türklerin yaptığı mezarlar veya kurganların etrafına dikilen mezar taşlarıdır. Bu mezar taşları Balbal olarak adlandırılmıştır. Ayrıca bu Balbal denen taşlar kişinin öldürdüğü insanları temsil etmiştir. Ölen kişi ne kadar çok kişiyi öldürmüşse balbal sayısı o kadar fazla olmuştur. Yani kurganların etrafında çok sayıda balbal varsa ölen kişinin bir kahraman olduğunu gösterir.

Balbal olarak adlandırılan taşların eski Türk Şaman inancından geldiği düşünülmektedir. Orhun Yazıtlarında balbal adına rastlanılmaktadır. Ölen kişinin mezarının çevresine dikilen bu taşları ilk kullanan devletin İskitler olduğu bilinmektedir. İskitler' den sonra gelen birçok Türk Devleti ilgi çeken bu balbalları kullanmıştır.

Özelikle Tuva Özerk Türk Cumhuriyeti'nde birçok balbala rastlanılmıştır. Balkanlar'dan Sibirya'ya kadar birçok Türk Devleti'nde balbal tarzında yapılmış olan taşlara rastlanılmıştır.

İskitlerin balbal kültürünü sanatlarında en çok kullanan devlet olduğunu söyleyebiliriz. Balbalların Orta Asya kaynaklı olma ihtimali vardır. Balbalları kullanan topluluğun Hunlardan önce gelmiş olması gerekmektedir. Bu topluluğun ise İskitler olabileceği söylenmektedir. Ölen kişilerin kahramanlıklarını yansıtan bu sanatın değeri oldukça fazladır.



Yeniçağ