Bu problemi kim çözecek?
Yüzyüze örgün eğitimde durumumuz fecaatken, şimdi uzaktan eğitimle durum hakkında henüz bir veri yok ama 4 milyon öğrencinin internet erişimi olmadığı, olanların da uzaktan eğitim derslerine katılımının oldukça düşük olduğu biliniyor.
Mevcut salgın sebebiyle bir nesil eğitimde heba oluyor ama gerçekte biz salgınsız günlerde de nesilleri heba ediyoruz ve ettik zaten.
Şimdi normal yüzyüze eğitim yaparken aşağıdaki rakamlara bakarak bir sonuca varmaya çalışalım.
İlk ve orta öğretimde toplam öğrenci sayımız 17 milyon 750 bin.
Öğretmen sayımız 1 milyon 80 bin.
Derslik sayımız 690 bin.
Şimdiiiii;
Eğitimde sıralamamız ise 70 ülke arasında 52.
Görüldüğü gibi neredeyse her yıl değiştirilen berbat bir sistem, organizasyon, ortak akıl ve bilim zafiyeti içinde olduğumuzu açıktır. Müsebbipleri kimlerdir herkesçe de malumdur.
Şimdi bu rakamsal verileri somutlaştıralım;
Bir öğretmen başına ortalama 16,5 öğrenci düşmektedir...
Bir derslik başına 38 öğrenci düşmektedir.
Bir öğrenci başına 1140 $ harcama yapıyoruz. (Bu harcamanın nerelere, nasıl olduğu muallak)
Bir de basit kıyas yapalım.
Vietnam, bu ölçülere göre bizden çok gerilerde ve öğrenci başına sadece 400 $ harcayabiliyor ve buna karşılık 70 ülke arasında eğitim sıralamasında 8.
Bu durumu kim nasıl değerlendirir?
MEB mi? Hükumet mi? Sendikalar mı? Akademik çevreler mi? Şu rakamları önlerine alıp hiç düşünüyorlar mı?
Yapabilirler mi?
Onlar yapmayacaksa kim yapacak?
Aç kalıp çocuğunu özel okla gönderen vatandaş mı?
Okursa ekime, okumazsa neyime diyen vatandaş mı?
Cemaatler, tarikatlar mı?