Bir esrarlı zaman, bir ince feryat,
Hayat kaddimizi büküp gitmekte.
Yabanın hükmünde hükümler hoyrat,
Ferman çoğumuzu deli etmekte.
Hilâlin şavkına hasretler artar,
Mazlumun payını aç kurtlar tartar,
Bir yetim çığlığı geceyi yırtar...
Sönen ocaklardan hüzün tütmekte.
Bilmem nerededir haşmetli geçmiş?
Güçlüler haklının önüne geçmiş.
Vampirler neslimin kanını içmiş,
Birşey yokmuş gibi dâvâ gütmekte.
İflas etmiş şimdi bütün sistemler,
Gülen çehrelere dolmuş sitemler,
Toyların yerini almış mâtemler,
Var olan insanlık gün gün yitmekte.
Soydaşım, dindaşım her gün ah eder,
Kederlenir kaderine kahreder,
Türk-İslâm âlemi başsız derbeder,
Figânları yine arşı tutmakta.
Yüce Mevlâ'm ancak sana niyazım,
Bu zulmeten çıkış için yol lazım,
Niyazkâr duyulsun kopuzum, sazım,
Dayanmaya sabrım, gücüm bitmekte.
(Niyazkâr)