"-Alo Zek!..- Buyur Beg!"
Mor dağları çimen, çiçek saçarken;
Derler, bizim elde saman kalmamış.
Göklerinde turna, keklik uçarken;
Kara kargalarda aman kalmamış...
Soğuk pınarları boşa akarmış,
Terk edilmişliği hüzün kokarmış...
Bir kaç yaşlı insan yola bakarmış;
Şimdi onlarda da güman kalmamış...
Bir zamanlar bin bereket taşarken...
Dede, torun huzur ile yaşarken,
Her zorluğu birlik ile aşarken;
İmeceye koşan yaman kalmamış.
Üstümüze bir gün güneş doğmazken,
Hasadımız ambarlara sığmazken,
Mevla'yı anmadık rahmet yağmazken;
Varlı ocaklarda duman kalmamış...
Daha ne söyleyim, daha ne deyim?
Yılda bir olsa da uğra be beyim!
Niyazkar köyümde bir "körebe"yim...
Biçare koyanda İman kalmamış...
Niyazkar
25.10. 2015