Kardelen çiçekleri

Onlar birer efsane, emsalsiz destandılar;

Vatan aşkı uğruna, sessiz sessiz yandılar…

Onlar asil soyluydu, yamandan yamandılar;

Soğanlı Dağlarında sönmeyen imandılar…

Onlar hiç unutmadı, hep Mevla’yı andılar;

Vuslata ermek için, candan daha candılar…

Onlar ashap huyluydu, ahlak-ı Kur’an’dılar;

Zalime karşı durup, hem hesap sorandılar…

Onlar yaşayan andı, bitmeyen zamandılar;

Tekbir Tekbir uyuyup, şüheda uyandılar…

Onlar kıpkızıl güneş, her gün doğan tandılar;

Din-i Mübin uğruna ölümü kıskandılar…

Onlar bayrakta hilal, sancağımda şandılar;

“Kızılelma” ülküme timsal-i nişandılar…

Onlar nice cephede, erişilmez ündüler;

Siperlerden fırlayıp, zaferlerle döndüler

Onlar bayrağa al kan, vatana kalkandılar;

Allah! Allah! Kükreyip, taşan bir volkandılar…

Onlar Sarıkamış’ta, alay alay dondular;

“Kardelenler” olarak, gönlümüze kondular…

Onlar “Havz-ı Kevser’e” doya doya kandılar;

Ol Nebi’nin eliyle, rahmetle yıkandılar…

Onlar nazlı yurduma, ezelden kurbandılar,

Niyazkâr Mehmetçikler ebeden nurlandılar...