Onu 1969-1970 lı yıllarda tanıdım.
Siyasal Bilgiler Fakültesi karşısında Milliyetçiler Derneğinde.
Güzel bir kütüphanesi vardı. Orada okuduğum ilk kitabıda hiç unutmuyorum.Üyge Taba-eve dönüş
Aytekin bizden birazcık büyüktü. Kivilcim saçlı karayağız,pehlivan yapılı heybetli bir Türkmen delikanlısı. Dostları ve çevresiyle konuşurken hep tebessüm eder gülerdi.
Fırtınalı yıllar başlamıştı. Fakülteler işgal ediliyordu. Daha sonra benimde okuduğum DTCF Fakulteside işgal.altındaydi.
Aytekin gençleri topladı.30 civarında arkas vardı.
DTCF Ankaranin merkezi..İşgali kurmamız lazım dedi. Gelmek istemeyen,korkan arkadaşlarımız ayrılsınlar.
Kimseden ses yok
5 li gruplara ayrıldık.Her gruba bir isim verdi.
Birde parola..
Gece..sihhiye köprüsü ve Tarih Kurumu, radyoevi .civarına yerleştik.
Isgalci komünist liderler okuldaydı. Gece saat 2 civarında arkadaşları ile cıktı.
İşaretle beraber harekete geçildi.
Aytekin korkusuz ve yiğitti.
Arkadaşlarını sever ve korurdu.
Kavgada hiç geride olmazdı.
Daha sonra samimi olduk. Kavgalı günlerde hep önde olan yiğit bir Türk Milliyetçisi idi.
Ülkü ocaklarının kurucu ilk genel Başkanıydı
Oda bir köşede unutuldu.
Ama ülküsünden asla taviz vermedi.
Amansız bir hastalıkla boğuşuyordu.
Duydumki O da kanatlanıp uçmuş.
Mekânın cennet olsun Türkmen Yigidim.