Ömür Bahçesi

 

 Bayramlarda kandilde o günler nerde hani

 Sarılıp ak elleri öpüyordun doyunca

 Mazideki çocuksu şen anlar nerde hani

 Seni mutlu edecek kalan ömrün boyunca

 Eskinin dirlik ağı dağıldı gitti elden

 Kimi kalbinden dertli kimi bükülü belden

 Eline sazı alan çalıyor ayrı telden

 Seni hoşnut edecek farklı makam duyunca

 Özünde birbirini sevip saymaya doğru

 Uzanan bir köprüdür seven insanın bağrı

 Bakıp da görülmezse gönülden kalbe çağrı

 Seni gözden edecek sevenlerin huyunca

 Caferoğlu uzansın sevmeye önce eller

 Solmasın bahçendeki sayılı gonca güller

 Öz diye koşuştuğun uzun ince o yollar

 Seni özden edecek koşmalardan cayınca

                                           Âşık CAFEROĞLU