Öğretmenlerin 60 yıllık hüsranları bitmedi sayın Cumhurbaşkanım

60 yıllık hayalimiz, Öğretmenlik Meslek Kanunu hüsranımız oldu, Sayın Cumhurbaşkanım.
Öğretmenlerin ve sendikaların itirazlarını kimse duymadı. Kariyer Basamaklarını çıkmak hayal oldu. Şiddet ve itibar sorunumuza kulak tıkandı. Öğretmenlerin özlük ve mali haklarındaki ihtiyaç duyulan iyileştirmeler, kanunda yer bulamadı. Kamusal alanda eğitim düzeyi yüksek, yüklenen sorumluluk ve iş yükü fazla ancak gelir düzeyi düşük meslek grubu ÖĞRETMENLER oldu. Okul yöneticileri ve öğretmenler üzerlerinde veli baskısı kuruldu. Görev bilincinin sorumluluğu ile veli otoritesi arasında sıkışmış bir meslek grubu oldu Öğretmenler.
Keşke, Sayın Cumhurbaşkanımızın  Külliye’de verdiği iftara katılan  yönetici ve öğretmenlerimiz Sayın Cumhurbaşkanımıza; eğitimcilerin yaşadığı maddi ve manevi tüm sorunları ve çıkarılan ÖĞRETMENLİK MESLEK KANUNU'ndan memnun olmadıklarını birinci ağızdan aktarsalardı. 
Ama aktarılmıyor!
Toplu Sözleşme sonrası, çalışanları temsil eden sendikalar yetkililere teşekkür ziyaretleri yapar, çalışanların memnuniyetsizliğini paylaşmaz, fotoğraf paylaşırlar.
Öğretmenler; Sayın Cumhurbaşkanımızla bir araya gelir, yaşadıkları sorunları Sayın Cumhurbaşkanımızla birinci ağızdan paylaşmaz, Külliye’deyim diye fotoğraf paylaşırlar. 
Ne yazık ki günümüzde Öğretmenler söz konusu olduğunda hem öğretmenlerin kendisi hem de etkili ve yetkili sendikalar  İNSIYATİFSİZLİK SENDROMU sergilemektedirler, İnsiyatif almaktan, insiyatif kullanmaktan kaçınmaktalar. Herhangi bir sorunu masaya getirmek, işi o anda çözmek yerine ertelemeyi, görmezden gelmeyi tercih etmekteler. Öğretmenler ve öğretmenleri temsil eden sendikacılar İNSİYATİFSİZLİK SENDROMU yaşadıkça çözümsüzlük devam edecektir.Çünkü çözümün temelinde doğru bilgi ve eksiksiz bilgilendirme yatar. 
Keşke  sendikalar ve öğretmenler ziyaretleri sırasında İnsiyatifsizlik Sendrumu’ndan kurtulup Sayın Cumhurbaşkanımızı birinci ağızdan doğru ve eksiksiz bilgilendirselerdi, çözüm için ilk adım atılmış olurdu.