Nice sözler yalan olmuş,
Dost bağımız talan olmuş.
Engel girmiş aramıza;
Yollar bile yılan olmuş,
Gurbet elde kalan olmuş.
Canımızdan çok severdik,
“Milletim!” deyip, överdik.
Tuz basmışlar yaramıza;
Bağrımızı delen olmuş,
Tefrikayla bölen olmuş.
Hatır sayıp soran vardı,
Düşü hayra yoran vardı.
Hain dolmuş yöremize;
Gülistana olan olmuş,
Gonca iken solan olmuş.
Katlime ferman yazılmış,
Ecelim “derman” yazılmış.
Nifak girmiş töremize;
Kahkahayla gülen olmuş,
Nahak yere ölen olmuş.
Susma, haykır! Niyazkâr’ım!
Ezel vardım, ebet varım.
Âlem şahit naramıza;
Tekbirlerle dalan olmuş,
Hak yolunu bulan olmuş.
(Niyazkâr)