Dili, dini ayırmadan
Hiç bir ırkı kayırmadan
Sessiz, sakin bağırmadan
İnsanı sevdim insanı.
Ayırsa da doğru, batı
Ben ayırmam tabiatı
Hayvanları, nebatatı (1)
İnsanı sevdim insanı.
Herkesten çok çocukları
Özellikle kadınları
Velhasıl tüm canlıları
İnsanı sevdim seni.
Değişse de güzel huyu
Evren dipsiz, dünya kuyu
Havayı, toprağı, suyu
İnsanı sevdim insanı.
Kinsiz, kibirsiz yan yana
Hep el ele, hep can cana
Coşku dolu kana kana
İnsanı sevdim insanı.
Zuhur etse (2) bile nisyan (3)
Yaşasam da bazen isyan
Kimseye bakmadan yan yan
İnsanı sevdim insanı.
Ara sıra burulsam (4) da
Bulanarak durulsam da
Can evimden vurulsam da
İnsanı sevdim insanı.
Yakasında bir karış kir
Fark etmez zenginmiş, fakir
Görmeden garibi hakir
İnsanı sevdim insanı.
Birdir bey, paşa, amele
Saygım var nasırlı ele
Evi olsa da gümele (5)
İnsanı sevdim insanı.
İnsanlığa yürekten hû (6)
Kavga nedir edep yahu
Cümle canı görüp ahu
İnsanı sevdim insanı.
İPEKLİ, malum düzeni
Eli ardında gezeni
Sevmedim kaş, göz süzeni
İnsanı sevdim insanı.
Açıklamalar
-------------------
(1) Nebatat: TDK; Bitki(ler)
(2) Zuhur etmek: TDK; Baş göstermek, ortaya çıkmak, belirmek, görünmek, oluşmak, türemek.
(3) Nisyan: TDK; Unutmak, ertelemek, bilerek veya bilmeden terketme.
(4) Burulmak: TDK; İçinde kırgınlık oluşmak, alınarak küskünlük göstermek, gücenmek, kırılmak.
(5) Gümele: TDK; 1. Güme; ahır, samanlık. 2. Bağ ve bostanlarda yapılan küçük, basit, çerden çöpten kulübe.
(6) Hû: Derviş selamı
