Yiğitlik, mücadele her zaman övülmüştür

Bugün bazı meselelerde okuyup,düşünürken maziye gittim.80 öncesi üniverste yıllarımız. Ölüm, kavga,mücadele yılları..
Pekçok fikrin birbiri içine girmiş, zihinlere yerleşmiş, bunun kahramanlığının yapıldığı mücadele.
Ülkücüler, vatan ,millet, Solcular işçi sınıfı, ezilen halk,
Bunlarla şekillenmiş toplum..
Tabii solun uç gurupları vardı..
Ama her gurup Allah için övgüye layiktı..
Ölümüne mücadele ediyor,hertürlü haksızlığın karşısında mızrak gibi dimdik duruyorlardı.
Öğrenciler okullarda,işçiler fabrikalarda,Gazeteciler köşelerinde, sendikacılar keza iş yerlerinde...
Her an mücadele kendini buluyordu..
Hani güzel günlerdi,deyip tasvip etmiyorum,ama en azından haksızlık karşısında susulmuyor,paraya boyun eğilmiyordu..
Sadece siyasi islamcılar,tarikat ve cemaatlar yeni palazlaniyorlardi.
Onlar ,her iki tarafla geçinir,tehlike anında kuyruklarını kıstirip kaçarlardı..
Bunları niye yazıyorum..
Şimdi hiçbir guruptan ses çıkmıyor.
Insanlar,iş yerlerinde baskı görüyorlar ses yok,
Memurlar zulüm görüyor ses yok,Belediye işçileri,fabrika işçileri,Öğretmenler her gurup mutsuz ve huzursuz ..
Ama ağızlarını açmıyorlar,
Köylü, esnaf keza aynı durumda..
Şunu bilmiyorlar,insan kendisi için mücadele etmezse,kimse onun için mücadele etmez.
Korkunun ecele faydası yoktur,"der atalar
Onun için seksen öncesi mücadele adamlarını birkere daha alkışlıyorum. .
Ölümü göze alıyor ama zerrece geri dönmeyi düşünmüyorlardı..
Onun için o kutlu nesili ,Tebrik ediyorum..
Hâlâ sahalarda yıksınlar var..,
Helal olsun,
Bir haksızlığı gördüğünde eliyle,diliyle,kalbiyle buğuz edenlere..
O nesil yavaş yavaş mekan değiştiriyor ve Vatanın geleceğinden endişe ediyorum..