Tödürge Gölü,Eğriçimen Yaylası İzlenimlerim.

          Merhaba Sevgili Dostlar! Bugün size Fotografevi'nin düzenlediği  Tödurge Gölü ve Egriçimen Yaylası  gezisi izlenimlerimden sözedeceğimTödürge Gölü,Sivas'ın en büyük gölüdür.Hafik ve Zara arasında  yer alan doğal yolla oluşan bir göldür. Suyunun son derece tuzlu ve kireçli olması nedeniyle sulamada kullanılmayan gölde; Gümüş ve Yayın balığı bulunmaktadır.Göl doğal görünüşü ile insana huzur vermektedir.



         Tödürge Gölü'nün bir de efsanesini anlatırlar.Günlerden bir gün bir köye  derviş gelmiş. Çok acıkmış ve susamış.Köyde ne ekmek vermişler, ne de su. Buna sinirlenen Derviş beddua etmiş:" Dilerim Allah'tan ocağınızı su bassın ."Dileği kabul olmuş ve köyü su basmış.Köy göl olmuş.İnsanlarda balığa dönuşmüs.



          Tödürge Gölü'nde çok güzel yansima fotografları cektikten sonra Zara'da Şükrü  Amca'nın yaylaevine kahvaltı yapmak üzere gittik. Şükrü Amca yaylaevinden, seraya, bahçesinden ,çardağına kadar kendi elleriyle yapmış.Maşallah 73 yaşında olmasina ragmen çok genç gösteriyor.Genç kalmasının sebebini de çok çalısmak olarak açıklıyor.Selahattin Hoca'ya da Şükrü Amca  ve ailesine de misafirperverlikleri için buradan çok teşekkür ederim. Yaylaevinde misafir hiç eksik olmazmış.Yöresel lezzetleri tatmak için gitmek isterseniz ,eminim sizi de çok güzel agırlarlar.



        Buradan sonraki durağımız ,eski Sivas valisi rahmetli Halil Rıfat Paşa'nın "Gidemediğin yer senin değildir"diyerek Sivas'ı Ordu'ya Samsun'a Harput'a bağlayan yolları yapması anısına yapılan anıt.Ruhu şad olsun.

       Şimdiki durağımız  Koyulhisar. Başı dumanlı, karlı dagları ile göz kamaştırıcı Oldukça engebeli ve eğimli bir arazi üzerine kurulan Koyulhisar ilçesi derin vadilerle kesilmiştir.Kelkit Vadisi bu vadilerin en büyüğüdür. En önemli akarsuyu olan Kelkit Irmağı ilçede Alaman Deresine karışır.Sivas'ın diğer ilçelerinin aksine Karadeniz gibi yemyeşil ormanlarla kaplı. Yeşilin her tonunu görebilirsiniz.



       Tepeden Koyulhisar'ı fotografladıktan sonra Eğriçimen Yaylasına doğru yola çıktık.20 yıl evvel gittiğim Egriçimen Yaylası çam ormanlarıyla kaplı, renk renk çiceklerin actığı enfes görünümlü yayla şimdi hızlı nüfus artışıyla beraber ormanların  tahribiyle karşı karşıya kalmış.Hayal kırıklığına ugramadım desem yalan olmaz. Yok edilen ağaçların yerine evler yapılmış.Doğa; "Bize dedelerimizden kalan miras değil;torunlarımıza bırakabileceğimiz emanettir."sözüyle bitirmek istiyorum.Lütfen dogayı koruyalım.Zira yaşayabileceğimiz başka bir dünya yok.