Döndü Dönmedi

(Adı DÖNDÜ olan sevdiği kıza yazılmıştır.Şair Hanefi Kara -Emekli öğretmen)

 

 Kış uykusu sonu tekrar yuvaya

 Kurtlar,kuşlar döndü,Döndü,dönmedi.

 Dünyanın uydusu,aydan geriye

 Kozmonotlar döndü,Döndü dönmedi.

Ben Döndü dedikçe,Döndü nazlandı

Hayatı dikensiz toz pembe sandı

Fazla onurluydu belki utandı

Mevleviler döndü,Döndü dönmedi.

Yükseklerde uçtu fazla övündü

Beklediği anlı,şanlı düğündü

Güz mevsimi geldi,bulgur öğündü

Değirmenler döndü,Döndü dönmedi.

Deseler ki senin gönlün nesinde

Bilmem edasında,bilmem sesinde

İlahi kanunla yörüngesinde

Gezegenler döndü,Döndü dönmedi.

Aşka düşen aşık yanar mı nara

Döndürmek mümkün mü çeksen de dara

Dedikodu desen kırkı kırk para

Ne dümenler döndü,Döndü dönmedi.

Sitem etti,acımadan yürüdü

Peşi sıra sürüm sürüm sürüdü

Kutuplarda buz dağları eridi

Çöller göle döndü,Döndü dönmedi.

Ümidini kesme sen yari ara

Görmemiş tabipler böyle bir yara

Onun ateşiyle kavrulan Kara

Döndü'ye döndü de;Döndü dönmedi.

Dönmedi,dönmedi;Döndü dönmedi

Ne dümenler döndü;Döndü dönmedi.